کاش زندگی دکمه ی اسلوموشن داشت؛
که وقتی میخوایی تصمیم جدیدی بگیری که زندگیت رو عوض کنه عین فیلما ؛ صحنه آهسته بشه
تو کش موهاتو محکم ببندی
یا عینکت رو بدی بالاتر
یا لباست رو جمع و جور کنی
یه چیزی که نشونه باشه؛ خودت و مخاطبت بدونید که بعد از این اسلوموشن قراره طوفان بشه
* پشت تلفن صدات عالی و در کمال خونسردی گفتی مگه چیزی بین ما هست دیگه؟ گفتم میشه حرف بزنیم فردا؟ گفتی نه نمیشه تموم شده قطع کردم
از اینجا باید اسلوموشن شروع بشه، تلفنی که قطع میشه ، حوله ای که برمیدارم تا برم وضو بگیرم ، سجاده ای که پهن میشه و مقنعه ای که سر میکنم
و بعد از اون وایمیسم به نماز
جلوی خدایی که فقط خودش میدونه دردم چیه!
و اشک می ریزم
و اشک می ریزم
و اشک می ریزم
درباره این سایت